In de ban van... Cape Town!

5 maanden. Dat is hoelang ik al op het schip ben, en tot nu toe het langste dat ik ooit ben weggeweest van huis. 5 maanden lang reizen, 5 maanden lang varen en 5 maanden lang werken. Iedere dag, 7 dagen in de week. De decembermaand was hectisch met twee ‘lastige’ cruises, een lange kerstcruise en een lange nieuwjaarscruise, maar tegelijkertijd was de decembermaand fantastisch vanwege Mauritius. En toen kwam januari, een maand waar ik normaal gesproken een hekel aan heb omdat januari na de feestdagen altijd voelt als één lange maandag. Tot nu, want ik heb zojuist de beste maand januari ooit beleefd!

Kaapstad
Januari had zoals jullie al wisten een fantastische kick-off met Mauritius, maar een paar dagen later zijn we met het schip naar Kaapstad gevaren. Alleen in januari zijn we in Kaapstad omdat het een lastige port is vanwege een sterke wind. Het is moeilijk om het schip in port te krijgen omdat het erg smal is en met een klein zuchtje wind sluit de port en kunnen we niet docken. In de nacht kwamen we aan en heb ik met Kayla, Wally, Jack en Roberto het schip de port in zien varen. Hoewel het donker was was het heel bijzonder om te zien! Een zee van lichtjes kwam dichterbij en dichterbij en we konden de vorm van de Tafelberg steeds beter herkennen hoe dichterbij we kwamen. Kaapstad heeft iets bijzonders, en ik weet niet of het komt omdat het Roberto zijn thuis is of omdat ik de stad in mijn hart heb gesloten, maar ik wil er heel graag terug komen.

5 keren waren we in Kaapstad, en de eerste dag dat we er waren was ik vrij en kon ik de stad in met Roberto. Súper zenuwachtig, want Roberto komt dus uit Kaapstad en zijn ouders en broertje en zusje stonden ons op te wachten bij de terminal. We zijn lekker gaan ontbijten en daarna hebben zijn ouders mij rondgereden en zijn we op wat mooie plekken gestopt om foto’s te maken. Een ontzettend fijne dag en hele lieve ouders die mij met open armen ontvingen.

Waterfront

Cape Town

Table Mountain

Namibië
Dat we in Kaapstad waren betekende ook dat we dat we de andere kant op konden varen en zijn we naar Walvis Bay in Namibië geweest. Voor mij de ultieme kans om ook dit land eens te bezoeken, want ik zou natuurlijk nooit een vakantie naar Namibië boeken maar nu ben ik er wél geweest. En wat een dag hebben we beleefd… Met z’n elfen zijn we op pad gegaan naar de woestijn, hebben we quads gehuurd en heb ik een angst overwonnen door een quadtour te doen voor 45 minuten door de zandduinen van Namibië! Wat een avontuur, doodeng maar tegelijkertijd een fantastische ervaring. Dit soort dagen helpen mij te realiseren wat een fantastisch avontuur ik aan het beleven ben en geeft me weer energie om volop aan het werk te gaan.

Quadtour

Ik droeg wel een helm hoor mama ;)

Stoer hè ;)

Woestijn

Kaapstad #2
De tweede dag dat ik kon doorbrengen in Kaapstad was misschien wel de mooiste. Dit keer stonden niet Roberto z’n ouders ons op te wachten, maar míjn ouders.  24 uur lang reizen en daar waren ze dan, in de stad die mij zo in z’n greep heeft. Roberto en ik hebben ook met hen lekker ontbeten en daarna zijn we door de stad gegaan om wat mooie plekken te zien maar voornamelijk om bij te kletsen. De eerste keer dat ze mij zagen in vierenhalve maand tijd en natuurlijk de eerste keer dat ze Roberto hebben ontmoet. Hoewel het slechts een paar uurtjes was was dat geen probleem, want 3 dagen later kwamen ze op de cruise.

Met mama bij Camps Bay

Table Mountain

Papa en mama op de cruise
Mijn ouders kwamen een paar dagen eerder naar Kaapstad om de stad te kunnen bekijken en in de tussentijd ben ik naar Mossel Bay geweest met het schip. Een gemoedelijk en vredig stadje dat erg bekend staat om de haaien, dus het zwemmen in zee heb ik maar even achterwege gelaten. 2 dagen later terug in Kaapstad zijn papa en mama op de cruise gekomen. Blijer kun je mij niet maken! Eindelijk heb ik mijn wereld kunnen laten zien en begrijpen ze waar ik het al 5 maanden over heb. Hoewel ik natuurlijk gewoon aan het werk moest heb ik tussendoor veel tijd met ze kunnen doorbrengen. Roberto en ik konden zo nu en dan met werk regelen dat we diner of lunch met elkaar konden hebben en papa en mama kwamen naar al mijn events. Ze waren op de cruise van Kaapstad terug naar Durban waarbij we tussendoor in Port Elizabeth waren. Daar heb ik mijn allereerste safari ooit gedaan met papa en mama en Roberto. Wat een avontuur! Het was ijskoud in de jeep dus zaten we, gewikkeld in een survivaldekentje, naar de Big 5 te zoeken maar die hebben we helaas niet kunnen vinden. Wel hebben we antilopen gezien, zebra’s, giraffes, nijlpaarden, neushoorns en apen. En hoewel we geen Big 5 hebben kunnen spotten, hebben we wel de full experience gehad want halverwege de 3 uur durende safari kregen we een lekke band… Iedereen moest de jeep uit (iets dat dus eigenlijk niet kan omdat dat helemaal niet veilig is) om de band te kunnen vervangen. Dat overleefd te hebben, kregen we een half uur later nóg een lekke band… En toen was er natuurlijk geen reserveband meer. Wachtend op hulp hebben we mieren gegeten en bessen geplukt en heb ik nog nooit zoveel gelachen. Ik ben onwijs gezegend om zo’n dag te beleven met de belangrijkste mensen in mijn leven, papa, mama en Roberto. Helaas heb ik Jurrian verschrikkelijk moeten missen, maar in gedachten was je er steeds bij!

Mossel Bay (met ons huis op de achtergrond)
 

Champagne na embarkation

Op safari met Crocodile Dundee, hehe

Neushoorn-selfie

In de kou ons leven op spel zetten...

Nu ook regen...

De groep

Papa en mama op de cruise #2
Aangekomen in Durban zijn papa en mama van de cruise gegaan om twee dagen later op een andere cruise te komen. Tussendoor hadden we een tweedaagse Durban – Nowhere cruise waarbij papa en mama in Durban zijn gebleven om een andere safari te doen. Hoe dat is gegaan moet je hen maar vragen, ik geloof dat mama met een whiplash is teruggekomen doordat de jeep twee keer gecrasht is…. De andere cruise waar papa en mama op kwamen was Durban – Maputo – Portuguese Island – Portuguese Island – At Sea. In Maputo zijn we lekker gaan lunchen bij het enige restaurant dat een beetje goed en normaal is. Met de tuktuk zijn we heengegaan en ook weer teruggekomen. Was ook nog wel een leuk verhaal, want de tuktukdriver probeerde ons te naaien waarbij Roberto z’n mannetje heeft kunnen staan en al die Afrikanen hun mond heeft gesnoerd. Trots ;).

Met Wally en Kayla in het theater

Eten bij Zembi in Maputo

Ruzie met de tuktukdriver

Op Portuguese Island hebben we lekker gechilld met elkaar en wederom zijn papa en mama naar al mijn events gekomen. Maar aan al het leuks komt een eind en heb ik weer afscheid moeten nemen van de twee belangrijkste mensen in mijn leven. Dikke tranen met tuiten, en hoewel ze dat niet gezien hadden, had ik het heel zwaar.

Ik wil niet dat ze weggaan. Nu moet ik ze weer missen voor een hele lange tijd, en het moeilijkste is dat ik nu geen vooruitzicht heb in wanneer ik ze weer zie. Maar ik zie dat ze heel trots op mij zijn en dat is het allerbelangrijkste. Ik ben ook trots op mezelf.

Liefs,
Marlous